چهره خونخوار نظام سرمايه
داري در وراي مرگ فاجعه بار
شامگاه سه شنبه ( ١٣ مه/
٢٣ اردیبهشت) در معدن زغال سنگ شهر سوما در غرب ترکيه انفجار مهيبی
رخ داد که به مرگ دلخراش تعداد زیادی از کارگران زحمتکش و محروم این معدن انجاميد.
بر اساس اخبار منتشر شده تا کنون مرگ ٢٧٤ کارگر در جریان این فاجعه تائيد گشته و در حالی که تعداد زیادی
هم مجروج شده اند هنوز از سرنوشت بقيه کارگران که در معدن محبوس شده اند خبری نيست. مشاهده صحنه
های دردآور ضجه و زاری مادران و پدران و همسرانی که بر اجساد بی جان عزیزان و جگر گوشه هایشان فریاد
می کشند، خشم افکار عمومی و تمامی انسان های آزادیخواه بر عليه مسببان این کشتار دست جمعی کارگران
در ترکيه را برانگيخته است. مرگ هولناک چنين تعداد بزرگی از رنجبران بيش از هر چيز
چهره زشت و جنایت بار نظام
سرمایه داری را نشان می دهد؛ نظامی که با کسب سود به هر قيمت و حتی با محکوم کردن کارگران به کار در
محيط های کاری فاقد امنيت و در نتيجه کشتار آنان به بقای خود ادامه می دهد. این فاجعه
زمانی رخ داد که درست یک
ماه پيش از آن کارگران با اعتراضات متعدد توجه مسئولين را به خطر بزرگی که ادامه کار
در فقدان کمترین حفاظ
های امنيتی در آن معدن در بر داشت جلب کرده بودند با این حال کارفرمایان و مقامات دولتی
با رذالت تمام این نگرانی
ها را بی مورد خوانده بودند.
ابعاد عظيم این فاجعه با توجه
به این واقعيت که هنوز هم تعداد زیادی از کارگران در عمق ٢ کيلومتری زمين گرفتارند و ممکن است
که هر لحظه تعداد قربانيان فزونی گيرد نه تنها جامعه ترکيه بلکه کل جنبش کارگری در سراسر جهان را در
ماتم فرو برده است. اکنون چه در شهر سوما و چه در دیگر شهرهای ترکيه مردم که نسبت به عدم توجه دولت به
ایمنی محيط کار توسط سرمایه داران و واکنش ضعيف جهت نجات کارگران شدیدا خشمگين هستند به اعتراض برخاسته
و در خيابان ها فریاد می زنند و در پلاکاردهای خود نوشته اند که آن چه رخ داده یک "جنایت"
است. در شهر سوما معترضان به خودروی "رجب طيب اردوغان" نخست وزیر این کشور
که برای بازدید از محل حادثه در آن جا
حاضر شده بود، هجوم بردند و وی را مجبور به فرار نمودند. در چهارچوب همين اعتراضات است که برخی از تشکل
های کارگری در اعتراض به این امر اعلام اعتصاب نمودند. به خصوص که برخی از کارگران معدن تایيد
کرده اند که با این که بر اساس قانون کار ترکيه زنان و کودکان زیر ١٨ سال حق کار در
معادن و کار های سخت را ندارند
تعدادی از کارگرانی که در این معدن کار می کرده اند زیر سن قانونی بوده اند.
دولت حامی سرمایه داران در
ترکيه که بخوبی به نقش خود و دستان خونينش در این کشتار فاجعه بار آگاه است، جهت لاپوشانی نقش
خود در این جنایت ، قربانيان حادثه را "شهيد در حين انجام وظيفه" خوانده
و سه روز عزای عمومی اعلام کرد.
اما همين دولت در همان حال اعتراضات بر حق مردم به پا خاسته که در اعتراض به این جنایت دولت و سرمایه داران
رذل حاکم به خيابان ها ریخته اند را وحشيانه سرکوب می کند.
بر کسی پوشيده نيست که اگر
دولت سرکوبگر ترکيه به مثابه حافظ منافع سرمایه داران دست آن ها را در چپاول کارگران و عدم توجه
به ایمنی محيط کار باز نمی گذاشت این حادثه مهلک حداقل چنين ابعاد وخشتناکی پيدا نمی کرد. به دنبال
این حادثه و در حالی که مردم به پاخاسته و بویژه کارگران خشمگين، دولت و نظام حاکم
را نشانه گرفته اند،
برخی از خبرگزاری ها تلاش می کنند تا دليل این حادثه و علت اصلی خشم مردم را سياست خصوصی سازی دولت ترکيه
جلوه دهند، امری که بر این واقعيت پرده می کشد که اگر چه حرص و آز سرمایه داران باعث چنين حادثه
مهلکی گشت ولی ناامنی محيط کار در کل نظام سرمایه داری حاکم بر ترکيه یک واقعيت عينی است و تا چنين
نظام ظالمانه ای پا برجاست چنين جنایاتی هم پایانی نخواهد داشت. سرمایه داری چه دولتی و چه خصوصی
کارگران را در چنان وضعی قرار می دهد که سرنوشتی جز مرگ تدریجی در باتلاق فقر و فلاکت و گرسنگی و
یا همچون این مورد، مرگی زودرس و غير طبيعی ندارند. به همين دليل هم کارگران برای رهائی از چنين سرنوشت
درد آوری چاره ای جز این ندارند که با همه قوا و در صفی یک پارچه برای نابودی این نطام برخيزند، نطامی
که بدون نابودی آن فقر و فلاکت و بيکاری و ناامنی محيط کار و مرگ روزانه بر اثر سوانح
حين کار پایانی نخواهد
داشت. هم اکنون عليرغم همه تلاش های دشمنان کارگران و نيروهای سازشکار که سعی می کنند جنایت صورت گرفته
در سوما را ناشی از خصوصی سازی جلوه دهند شعله هایی از آتش مبارزه توده ای در شهرهای ترکيه عليه
کليت وضع نکبت حاکم بر این کشور افروخته شده است.
چریکهای فدائی خلق ایران ضمن
هم دردی با خانواده کارگران جان باخته در این معدن و اعلام همبستگی با کارگران رزمنده ترکيه
بر این باورند که تشدید مبارزات کارگران و خلق های تحت ستم ایران و ترکيه و همبستگی آن ها عليه نظام استثمارگرانه
حاکم بر هر دو کشور، تنها راه التيام دردها و زخم های عميقی ست که این گونه فجایع دست ساز نظام
ارتجاعی سرمایه داری بطور روزمره و به اشکال مختلف بر زندگی ميليون ها تن از ستمکشان منطقه حاکم
کرده است.
نابود باد نظام استثمارگرانه
سرمایه داری!
زنده باد مبارزات
کارگران!
درود بی پایان به
کارگران و توده های رزمند ترکيه
پيروز باد انقلاب
، زنده باد کمونيسم!
چریکهای فدائی خلق
ایران
١۵ مه ٢٠١۴ - ٢۵ اردیبهشت ١٣٩٣
www.siahkal.com
www.ashrafdehghani.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر